پافشاری بر روی عقاید تاریخ مصرف گذشته باعث شد تا داش علی منصوریان محبوب استقلالی ها به حیا کن رها کن طرفداران عادت کرده و درب خروج را پیش روی خود ببیند.
تاکتیک های دفاعی -انتظار فوتبال مالکانه -خرید های نجومی و مسن-عدم اطمینان به جوانان-چیدمان نا موزون نیمکت مربی گری- همه و همه دست به هم داد تا منصوریان با پافشاری بر روی اشتباهات خود استعفای اجباری را اعلام کند.

استقلال در 7 بازی این فصل فقط دو گل توسط هافبک های دفاعی خود به ثمر رساند تا نقش مهاجمان پر مدعای میلیاردی زیر سوال رود.
 7بازی و فقط 5 امتیاز این سوال را در ذهن همگان ایجاد میکند که آیا این تیم بدون کادر مربی گری قادر به گرفتن این 5 امتیاز نبود و بدتر از این نتیجه می گرفت؟؟؟

با نگاهی بر روی نیمکت با انواع و اقسام پیشکسوتان خوشنام استقلال مواجه می شویم که نکات مشترک زیادی دارند.
علیرضا منصوریان به جز اوایل فوتبال خود بیشتر نقش هافبک دفاعی و هافبک مرکزی جنگنده را بازی میکرد. خرمگاه مدافع.علی چینی پیستون.بابازاده دروازه بان. حتی عمو نصی عبداللهی مدافع.

بدون تردید تفکرات دفاعی این عده باعث دفاعی بازی کردن و نتیجه نگرفتن این تیم شد. 
وقتی مصاحبه های بازیکنان قدیمی را میخواندم کریم باقری میگفت واسیلی گوجا پشت به دروازه می نشست و صدای شوت کردن بازیکنان را گوش میداد و بعد از آن به تصحیح نحوه شوت زدن ما می پرداخت.
فرشاد پیوس ساعت ها بعد از بازی تمرین شوتزنی را دستور کار قرار میداد. مربی الاهلی قطر ناصر محمدخانی را وادار میکرد با چشمان بسته به سمت دروازه شوت کند.
لوتار ماتیوس بعد از تمرینات تمرین ضربات ایستگاهی و پنالتی را با علی دایی انجام میداد.

توجه داشته باشید این نکات برای سالها پیش بوده و بعد از گذشت بیست یا سی سال هنوز این نکته پیش پا افتاده در فوتبال ما رعایت نمی شود و تمامی مربیان نیز ادعای داشتن دانش فوتبال روز دنیا را دارند.

آیا علیرضا اکبرپور مهاجم سرعتی محبوب و بی ادعای سالهای گذشته بهترین استاد فرار از عمق و پاس کات بک نیست؟
سیروس دین محمدی و محمد نوازی توان آموزش ضربات ایستگاهی و ارسال از جناحین را ندارند؟
پرویز برومند هادی طباطبایی و مسعود قاسمی سالها سنگر استقلال را بیمه کردند آیا توانایی آنها از بابازاده کمتر است یا به مزاج دروازه بان های استقلال نمی سازند؟

آقای منصوریان عزیز ما طرفداران قدیمی استقلال از صفحات دنیای ورزش و کیهان ورزشی و خبر ورزشی جویای بازیهای شما در سنگاپور بودیم   با ضربه آزاد شما در تیم اسکودا که از وسط زمین به المپیاکوس زدی جشن گرفتیم و جنگندگی میانه میدان سن پائولی در بوندس لیگا و اوبر لیگا در خاطمان ماندگار شد. بازگشت به استقلال و بازی های متعصبانه اواخر فوتبالت در ذهن ها نقش بست. برد مقابل پرسپولیس با نفت و کمتر کردن تعداد قهرمانی تیم رقیب برای مان از یک قهرمانی کمتر نبود. بردن شیرین داربی پارسال نامت را جاودان کرد . 

اما

اما حیف که از داشته های دفاعی تیم مربی گری استفاده نکردی و اصرار به استفاده از نداشته های تهاجمی کادر مربیان نمودی.

باری به هر جهت این نیز بگذشت  امید به بازگشت پر قدرت شما به دنیای فوتبال  بعد از پند گرفتن از این شکست تلخ و فراگیری فوتبال روز دنیا

خداحافظ داش علی