در کتاب تاریخ مدارس و ایضا کتب دانشگاهی سلسله قاجاریه به عنوان بی لیاقت ترین و خائن ترین سلسله ایران شناخته می شود.
ولی آیا این حمله همه جانبه کاملا درست است و تمامی این 7 پادشاه خائن به مال و جان و ناموس ایران زمین بوده اند؟

در نگارش مقالات رسم بر این است که عیب و ایراد و حسن و خدمت مورد تحقیق نگاشته می شود تا خواننده گرامی توان مقایسه و تفکر را داشته باشد.

اما اجازه بدهید از بی کفایتی و خیانت در این مقاله چیزی ننویسیم چون به قدر کفایت و حتی بیش از حد واقعیت تبلیغات منفی علیه این سلسله را خوانده و شنیده ایم.

به ترتیب پادشاهی جلو رفته و خدمات هر پادشاه را ذکر می نماییم تا در کنار این هجوم همه جانبه مورخین قرن 14 هجری گوشه ای از دفاعیات این سلسله را نیز خوانده باشیم.

آغامحمد خان قاجار  موسس سلسله قاجار

اتحاد امروزی کشور ایران را مدیون این شخص می باشیم. ایران در طول تاریخ بارها پاره پاره گشته و در طی هجوم اجانب خارجی و بدتر از آن دشمنان داخلی ایران و ایرانی به دفعات یکپارچگی خود را از دست داده است.
در دوران پس از مرگ نادر و خلاء قدرت در ایران شاهد حکومت ملوک الطوایفی بودیم.

4 مدعی قدرتمند پادشاهی در این دوران هرکدام تکه ای از مملکت را در ید قدرت خویش گرفته و به نام پادشاه حکومت می کردند.
کریم خان زند در نواحی جنوبی ایران و به پایتختی شیراز
محمدحسن خان اشاقه باش در نواحی شمالی ایران و استرآباد
آزادخان افغان به همراهی سرداران نادری در شمال غربی و غرب ایران و آذربایجان
شاهرخ شاه افشار نوه نادرشاه در شمال شرقی و خراسان

حدود بیست سال ایرانیان در هر قسمتی از مملکت زیر یوغ قشون های این 4 مدعی مورد اذیت و آزار فراوان بودند.
شاید در تاریخ از نیک فطرتی کریم خان داستان ها خوانده باشیم اما ایشان هم در گرفتن مالیات و خرج تراشی برای جنگ با دیگر مدعیان دست کمی از بقیه رقبا نداشته و چنان که در انتها می بینیم بیشتر از بقیه هم خرج جنگ و لشکریان کرده و بر بقیه پادشاهان فائق آمد و سلسله زندیه را تاسیس نمود.

آغامحمدخان در این زمانه جنجال و قحطی و دوران وحشتناک که پس از مرگ کریمخان مدعیان در هر استان و ایالتی گردن فرازی میکردند پای به عرصه نهاد و تمامی رقیبان را یکی پس از دیگری نابود کرده و قلمرو آنان را به خاک ایران اضافه نمود.

از عجایب تاریخ است که شخصی که مردانگی خویش را از دست داده و خواجه شده بود در دورانی به حکومت ایران رسید که تعصبات مردانگی و عدم ابراز ادب حتی نسبت به زنان جزو بدیهی ترین اخلاق اجتماعی کشور بود. شخصی که حتی جزو زنان هم شناخته نشده و پایین تر از زنان شمرده میشد پادشاه گردنکشان آذربایجان و کردستان و لرستان و بقیه اقوام جنگجوی ایران شد.

علاوه بر اتحاد استان های داخلی ,فتوحات خارجی نیز داشت و با فتح آذربایجان شمالی-ارمنستان-گرجستان-افغانستان-ترکمنستان مرز های ایران زمین را به حدود دوران عظمت سلسله صفویان باز گرداند.

مهمترین تهمت تاریخی نسبت به این شخص لئامت و خسیس بودن آغامحمد خان است
اما در قضیه هرات و باز پس گرفتن این ایالت تاریخی با پولی گزاف نشان داد که این شایعه بی اساس بود.
مهمترین دلیل این شایعه عدم دادن مسمتری های مرسوم به درباریان و وزن کردن دقیق غذا و امساک در پرخوری بوده است.

عدم مستمری به درباریان بیکار و مفتخور اگر لایق تشویق نباشد مستحق تهمت خساست هم نیست.
وزن کردن غذا و کم خوردن را اگر نشانه بلوغ ذهنی و رژیم درمانی این پادشاه ندانیم پس باید تمامی افراد حاضر در این قرن که دنبال سلامت جسمی و کاهش وزن هستند را تماما افرادی نادان و خسیس بدانیم....

در زمان این پادشاه امپراطریس کبیر روسیه کاترین که در ایران به خورشیدکلاه معروف بود در صدد تعرض به مرزهای ایران برآمد تا طبق وصیت پطرکبیر روسیه به ابهای آزاد دسترسی داشته باشد و این قشون کشی را تحت تاثیر حرفهای وزیر مقتدر روسیه پوتمکین انجام داد.
اما فقط تهدید آغامحمد خان به فتح مسکو و سنت پطرزبورگ باعث شد دربار روسیه که از فتوحات پی در پی آغامحمدخان به وحشت افتاده بود عقب نشینی کرده و تمام مرزهای شمالی ایران نه تنها به دوره صفویان که حتی میتوان مدعی بود به دوران ساسانیان بازگردد.

این شاه نالایق بود؟؟؟؟خائن بود؟؟؟؟ شما نظر بدهید

ادامه دارد.....