مهدی استاداحمد در ضمیمه طنز روزنامه قانون نوشت:

قرمزه باز، نیگا کنین چراغ راهنمایی رو

حیفه رهاشون کنیم این فرصتای طلایی رو

 
ما ترافیکو دوس داریم بدون اون کم میاریم

باز ترافیک شد، بیار اون فلاسک و قند و چایی رو

اشکالی داره مثلا قبل ونک گیر بکنیم

دو دیقه بیشتر ببریم لذت پارک ساعی رو


چشمامونو وا بکنیم شهرو تماشا بکنیم

یک دل سیر نیگا کنیم این‌همه بی‌ریایی رو


ماها که کاری نداریم، تو کشتی باری نداریم

نه اختلاس، نه رانت خاص، بریز دوباره چایی رو

 
چی بهتر از اینکه همه‌اش توی ترافیک بمونیم

پی بگیریم صحبتای سیاسی اجتماعی رو

 
تو ترافیک ممکنه که یه‌عالم آشنا ببینیم

عمومونو، عمه‌مونو، حتی علی دایی رو

ممکنه که سلبریتی تو ترافیک گیر بکنه

تو دو سه متریت ببینی یهو امین‌حیایی رو

 
وقتی که پشت فرمونی ممکنه قیصر ببینی

ممکنه حتی ببینی مسعود کیمایی رو


ممکنه که شخصیتای خیلی خاصی ببینی

خاوری و رحیمی و بقایی و مشایی رو


شکر خدا قافیه‌ها کم نمیان تو شعرامون

می‌شد که جابه‌جا کنم مشایی و بقایی رو


حتی اگر که اینجوری یه خرده تکراری می‌شه

جای دو تا شون میارم قافیه‌ی رسایی رو


اگر که خوب نیگا کنی تو ترافیک ممکنه که

پیدا کنی معلم اول ابتدایی رو


دوم ابتدایی رو سوم ابتدایی رو

خلاصه دست‌کم نگیر چراغ راهنمایی رو

 
تو ترافیک آشنا می‌شیم با کلی چیزای مهم

مبادا از دست بدیم فرصت آشنایی رو

 
قسمت ما همینه که هر کی لالایی بلده

وقتی که خوابش می‌بره یادش می‌ره لالایی رو