فداکاری بزرگ روستاییان در برابر شیوع طاعون

8 سال قبل - 25 آذر 1395 ساعت 19:58
تعداد بازدید: 1641

فداکاری بزرگ روستاییان در برابر شیوع طاعون

برترین ها: طاعون بزرگ لندن بسیاری از مکان‌های انگلستان را تحت تاثیر قرار دارد، اما یک روستای کوچک به نام ایام به خاطر فداکاری قهرمانانه روستاییان که برای توقف شیوع طاعون کردند همیشه به یاد خواهند ماند. طاعون یک بیماری ترسناک در اروپای قرون وسطی بود. این بیماری که به عنوان «مرگ سیاه» شناخته می‌شد، پوست قربانیان را به تکه‌های سیاه تبدیل می‌کرد و گوشت درون آن به نظر فاسد می‌آمد. هم چنین با غدد ملتهب، استفراغ، سردرد و در نهایت مرگ همراه بود.

وقتی این بیماری برای اولین بار در سال‌های 1346 تا 1353 شایع و مسری شد، حدود 100 میلیون نفر یا حدود یک چهارم جمعیت جهان را از روی زمین پاک کرد. طاعون دوباره در سال‌های 1665-66 به سراغ لندن آمد، اما این بار در مقیاس کوچکتری نسبت به شیوع بیماری در قرن چهاردهم، اما با این حال 100 هزار نفر را در لندن مبتلا کرد. طاعون در تابستان 1665به روستای ایام واقع در 35 مایلی جنوب شرقی منچستر رسید یعنی زمانی که یک تاجر لندنی پارچه آلوده به بیماری را برای خیاط روستا، الکساندر هدفیلد فرستاد. از دستیار خیاط، جورج ویاکارز خواسته شد پارچه مرطوب را باز کند و آن را در مقابل حرارت آویزان کند تا خشک شود و این چنین بیماری ناخواسته آزاد شد. در عرض یک هفته، ویکارز و بقیه خانواده نیز به بیماری مبتلا و درگذشتند.

همانطور که بیماری در روستا گسترش می‌یافت، وحشت همه را فراگرفت و برخی از مردم ابتدا پیشنهاد فرار دادند. سپس یک فرد شجاع به ویلیام موپسون پا پیش گذاشت و روستاییان را متقاعد کرد که روستا را ترک نکنند زیرا این کار شهرها و روستاهای مجاور را نیز در معرض خطر قرار می‌دهد. این یک تصمیم دردناک بود، اما به مرور روستاییان موافقت کردند و تصمیم گرفتند خود را قرنطینه کنند حتی اگر منجر به مرگ بسیاری از آن‌ها شود.

آن‌ها یک مرز سنگی دور روستا درست کردند و حتی آن هایی که سالم بودند نیز از روستا خارج نمی‌شدند تا زمانی که مطمئن شوند بیماری دوره خود را طی کرده است. غذا و سایر وسایل مورد نیاز را روستاییان همسایه برای آن‌ها پشت این مرز سنگی قرار می‌دادند. درعوض ساکنان برای آن‌ها سکه هایی در آب و سرکه قرار می‌دادند زیرا معتقد بودند سکه ضدعفونی کننده است. این سنگ‌های مرزی هنوز هم دیده می‌شوند. آبی که پول از طریق آن رد و بدل می‌شد امروزه چاه موپسون نامیده می‌شود.

پس از چهارده ماه این بیماری به همان صورتی که ناگهانی ظاهر شده بود، ناپدید شد. در آن زمان 260 نفر از 350 ساکن روستا مرده بودند. بسیاری از آن‌ها می‌توانستند با رفتن از روستا از مرگ فرار کنند اما این اقدام فداکارانه به طور موثر مانع شیوع این بیماری به شمال انگلستان و کشته شدن هزاران نفر دیگر شد. امروزه علائم، نشانه‌ها و بناهای یادبودی در سراسر این روستا وجود دارد و آخرین یکشنه هر آگوست به نام یکشنبه طاعون شناخته می‌شود و مراسم یادبودی در این روستا برگزار می‌شود. مردم به یاد فداکاری آن‌ها از مرزهای سنگی دیدن می‌کنند و سکه هایی را در آب می‌اندازند.