در حالی که بیشتر نقاط کیهان رمزآلود و بکر باقی مانده اند، حقیقت این جمله برایمان بسیار آشکار است: فضا بزرگ است، بسیار بزرگ… برای تعیین کمیت گستره‌ی کیهان، اخترشناسان معمولا به پدیده هایی اشاره می‌کنند که چند سال معین ِ نوری از ما دور هستند. اما این واقعا به چه معنی است؟ برخلاف آنچه به نظر می‌رسد؛ “سال نوری” واحد اندازه گیری فاصله است، نه زمان و فاصله ای است که نور در یک سال در فضا طی می‌کند. به طور دقیق تر، اتحادیه‌ی جهانی ستاره شناسی سال نوری را فاصله ای می‌داند که نور در ۳۶۵٫۲۵ روز طی می‌کند. به زبان مشابه، میتوان ۶۰ مایل را در واحد اتومبیل-ساعت ( فاصله ای که یک اتومبیل در یک ساعت و در بزرگ راه طی می‌کند) بیان کرد. در واقع ما در در طول روز برای بیان فاصله از معیار زمان استفاده می‌کنیم. به عنوان مثال، “ده دقیقه مانده تا برسم” و …

نور با سرعت ۲۹۹٫۷۹۲ کیلومتر بر ثانیه حرکت می‌کند. فاصله‌ی ما تا نزدیک‌ترین ستاره ۴٫۳ سال نوری یا ۴۰٫۷ تریلیون کیلومتر است. اولین اشارات به سال نوری به سال ۱۸۳۸ و به دانشمند آلمانی به نام فریدریش بسل بر می‌گردد. او فاصله‌ی ما تا ستاره ای به نام “ماکیان ۶۱” را اندازه گرفت و اندازه‌ی آن ۶۶۰ هزار برابر بزرگتر از شعاع مداری زمین بود. او به این تنیجه رسید که نور در عرض ده سال می‌تواند به این ستاره برسد، اما علاقه‌ی خاصی در به کار بردن واژه‌ی “سال نوری” نداشت.( به این دلیل که در آن مقطع هنوز مشخص نشده بود که سرعت نور عنصری بنیادی در طبیعت است). در سال ۱۸۵۱، این واژه برای نخستین بار در آلمان و نشریۀ نجومی Lichtjare، ظاهر شد. بعدها اخترشناسان این واژه را به کار بردند و امروزه “سال نوری” حتی در متون علمی نیز واژه ای آشنا به حساب می‌آید