.با نگاهی به تصاویر ستاره‌ها و سیاره ها، ویژگی بدیهی که می‌توان در مورد آنها گفت کروی بودنشان است. دلیل این شکل نیز، نیروی گریز از مرکز ناشی از چرخش آنهاست که باعث شده این اجرام در استوا برآمده‌تر و در قطب هایشان مسطح‌تر باشند، درست مانند یک توپ از خاک رس روی چرخ کوزه گری در حین حرکت. در این مثال حتی بدون لمس کردن، خاک رس در میانه به سمت بیرون نیرو می‌گیرد و قسمت‌های بالا و پایین آن تا زمانی که توپ خاکی شبیه به یک قرص به نظر برسد، در حال فشار است، همین فرایند برای اجرام آسمانی نیز وجود دارد.

برای مثال زمین یک بار در روز می‌چرخد و دارای قطر استوای ۱۲۷۵۶.۲۷ کیلومتر میباشد اما قطر زمین در نواحی قطبی به ۱۲۷۱۳.۵۶ کیلومتر می‌رسد. این بدان معناست که استوا دارای برجستگی ۴۲.۷۷ کیلومتری است. با این حال، خورشید بسیار گردتر است زیرا در هر ۲۷ روز یک بار می‌چرخد، به این ترتیب حتی با وجود اینکه دارای ۱٫۴ میلیون کیلومتر قطر است، برآمدگی استوایی آن تنها ۱۰ کیلومتر میباشد.

اما بر اساس توضیحات گروه گیزون، این ویژگی در مورد ستاره‌ی کپلر ۱۱۱۴۵۱۲۳ متفاوت است. این ستاره با قطر ۱٫۵ میلیون کیلومتر کمی بزرگ‌تر از خورشید بوده و هر ۹ روز یک بار به دور خود می‌چرخد، اما برآمدگی استوایی آن فقط ۳ کیلومتر محاسبه شده است. به این ترتیب این ستاره نه تنها گردتر از خورشید بوده، بلکه گردتر از هر شی طبیعی موجود در جهان که تاکنون مورد اندازه گیری واقع شده، میباشد. تنها کره‌های سیلیکونی مصنوعی مورد استفاده برای استاندارسازی وزن ها، گردتر از این ستاره میباشند...